Sivayanamaha. We have been so far listening the stories of all Great Saints by name 63 Nayanmaars life history.All of them had the boon of darsaning Lord Shivaa in their life time and made this world understand the Grace of Shiva and how He Blesses His Devotees. The process of worshipping Shiva through Tamil Hymns called PANNIRU THIRUMURAI came in to our hands through Saint NambiAandaar Nambi His Gurpooja is celebrated today at Thirunaraiyur,on Chidmbaram Trichy National high way 17kms from Chidambaram,8kms from Kattumannar koil. This being one of the 274 Paadal Petra Sivasthalas more details can be had from the following link: http://temple.dinamalar.com/New.php?id=848
களங்கமற்ற, முழுமையான இறை நம்பிக்கை, இறைவனை நம்மிடம் நேரில் கொண்டு வந்து காட்டும் என் பதற்கு உதாரணமாக திகழ்ந்தவர் நம்பியாண்டார் நம்பி.
இவர், சோழ நாட்டில் தில்லையம்பலமான சிதம்பரம் அருகிலுள்ள திருநாரையூரில் அவதரித்தார். இங்குள்ள பொள்ளாப்பிள்ளையார் கோவில் மிகவும் பிரபலமானது. “பொள்ளா’ என்றால், உளியால் செதுக்கப்படாதது என்று பொருள்; அதாவது, தானாகவே தோன்றிய சுயம்பு விநாயகர் அவர். இந்த விநாயகருக்கு பூஜை செய்து வந்தார் நம்பியின் தந்தை; நம்பிக்கும் பூஜை முறைகளைக் கற்றுக் கொடுத் தார். ஒருநாள், அவர் தன் மனைவியுடன் வெளியூர் செல்ல இருந்ததால், மகனிடம், “இன்று, நீ போய் விநாயகருக்கு நைவேத்யம் செய்து பூஜை செய்து வா…’ என்றார்.
மகிழ்ச்சியடைந்த சிறுவன் நைவேத்திய பொருட்களுடன் கோவிலுக்குச் சென்றான். விநாயகரை வணங்கி நைவேத்யத் தைப் படைத்தான். “அப்பனே, விநாயகா! நான் சின்னஞ்சிறுவன். அப்பா ஊருக் குப் போய் விட்டார். உனக்கு தேங்காய், பழம், பொங்கல் கொண்டு வந்திருக்கிறேன். ஒன்று விடாமல் சாப்பிடு. குருகுலத்துக்கு கிளம்ப வேண்டும். தாமதமாகச் சென்றால், ஆசிரியர் கோபிப்பார். விரைவில் சாப்பிடப்பா…’ என்றான். பிள்ளையார் என்றாவது சாப்பிட்டதுண்டா?
அவர் கல்லாக அப்படியே உட்கார்ந்திருந்தார். பையனுக்கு அழுகை வந்தது… “இதோ பார்! நீ மட்டும் இப்போது சாப்பிடாவிட்டால் இந்தத் தூணில் முட்டி மோதி இறப்பேன்…’ என்று சொல்லியபடியே, தூணில் முட்டி அழுதான். அவனது களங்கமற்ற பக்தி விநாயகரை ஈர்த்தது. அவர் சன்னதியில் இருந்து எழுந்து வந்து, அவனைத் தடுத்து நிறுத்தினார். தும்பிக்கையால் நெற்றியில் வழிந்த ரத்தத்தைத் துடைக்க, காயம்பட்ட வடுவே மறைந்து விட்டது. நம்பியின் விருப்பப்படியே அத்தனை பொருட்களையும் ஒன்று விடாமல் சாப்பிட்டார்.
அவரிடம், “விநாயகா! எப் படியோ இன்று குருகுலம் செல்ல நேரமாகி விட்டது. நான் அங்கு சென்றிருந்தால் அவர் என்ன கற்றுக் கொடுத்திருப் பாரோ, அதை நீயே சொல்லிக் கொடேன்…’ என்றார் நம்பி. அவனுக்கு அனைத்து ஞானத் தையும் போதித்து, மறைந்து விட்டார் விநாயகர்.
மகிழ்ச்சியுடன் வீட்டுக்கு வந்தான் நம்பி. பெற்றவர்கள் ஊர் திரும்பியதும் நடந்ததையெல்லாம் சொன்னான். அவர் கள் அடைந்த ஆனந்தத்துக்கு அளவே இல்லை. இந்த விஷயம் ராஜராஜசோழனுக்கு எட்டியது. அவன் நம்பியாண்டார் நம்பியின் இல்லத்துக்கே வந்துவிட்டான். விநாயகருக்கு நைவேத்யம் செய்து அவர் சாப்பிடுவதைக் கண்ணார கண்டு களிக்க வேண்டும் என்றான்.
அதன்படியே, கோவிலுக்குச் சென்று விநாயகரை சாப்பிட வைத்தார் நம்பி. மன்னனும், மக்களும் ஆச்சரியப் பட்டனர். அவரது மகிமையை உணர்ந்த மன்னன், தில்லையம்பலத்தில் பூட்டிக் கிடக்கும் அறையில் மூவர் பாடிய தேவாரமும், தொகையடியார்கள் வரலாறும் இருப்பதைச் சொல்லி, அவற்றை வெளியே கொண்டு வர ஆவன செய்யும்படி கேட்டுக் கொண்டான்.
அதன்படி, அவர்கள் அங்கு சென்று புற்று மண்டிக்கிடந்த அறையில் இருந்து ஓலைச்சுவடிகளை எடுத்து வந்தனர். நம்பியாண்டர் நம்பி அவற்றை 11 திருமுறைகளாகப் பிரித்தார். அவை இன்றும் நமக்கு இசையின்பத்தை வழங்கிக் கொண்டிருக்கின்றன.
குழந்தை போல களங்கமற்ற உள்ளங்களுக்கு கடவுள் தெரிவான் என்பதை நம்பியாண்டார் நம்பி வரலாறு உணர்த்துகிறது.
After Nambi got the Thirumurais,followed by His Hymn Saint Chekkizar wrote PeriyaPuraanam meaning The Big Story of the Universe from where we listen all 63 Nayanmaars.Fortunately His star &that of NaminandhiAdigal Nayanmaar being PUSAM comes tomorrow.Let us their tales too as follow: chEkkizAr was born at kunRaththUr in the thoNdai n^Adu (part of Tamilnadu and Andhrapradesh which was ruled by pallavA kings) which was famous for its intellectuals. He was born in shaivite farmer family of chEkkizAr tradition with his younger brother pAlaRAvAyar. The chOza king -kulOththuN^ga chOzan II (an^apAyar)- who was ruling the region then wondered at the intelligence, honesty and excellence of chEkkizAr and made him his prime minister knighting him asuththama chOza pallavar. chEkkizAr was an ardent devotee of Lord Shiva inthirun^AgEshwaramand did a lot of services to that temple. He built a temple in kunRaththUr and named that too thirun^AgEshwaram. The king who was much interested in arts was mostly appreciating the thamiz book chIvaka chin^dhAmaNi. As a dedicated minister to guide the king in the proper way, chEkkizAr advised him that those books will do good neither for living nor for liberation and on his question he told the king that the lives of the devotees who were praised in the thiruththoNdaththokai(1) of chun^dharar(2), which was later sung by n^ambiyANdAr n^ambi in his thiruththoNdar thiruvan^dhAdhi, are the great thing to read and follow. Inspired by this the king asked chEkkizAr to sing in detail the lives of the devotees as an epic. chEkkizAr agreed and worshiped the dancing Lord (n^atarAjar) at chithambaram.(3) The Lord gave him the first word to start the epic asulakelAm. (chEkkizAr has used this word with respect in the beginning, middle and end of the work). Then he wrote the entire periya purANam and was made public in chithambaram in the presence of intellectuals, saints and others. After the araN^gERRam (publication), the king took chEkkizAr around the town on the royal elephant and he himself fanned chekkizAr during the procession. He made the periya purANam as thetwelfth thirumurai. thiruth thoNdar purANam is the only work available that was written by chEkkizAr. After writing the periya purANam chEkkizAr involved himself completely the lives of the 63 saints along with other devotees and finally reached the sweet feet of Lord Shiva. Other names of chEkkizAr: aruN mozith thEvar (original name) thoNdar chIr paravuvAr uththama chOza pallavar
NAMANANDHI ADIKALNAYAMAAR. In the kingdom where the riverkAvEriflows through beautifully was the townEmap pERUr. The town where the houses wear the mango leaves indicating good deeds, the fumes of vEdic rites that forms the clouds, the red lotuses in the pond that look like the flame in the rite with surrounding ghee offering, was heard echoing the knowledge of the vEdas. In the tradition of vEdic chanters who live in the unique shaivite discipline, came the ardent devotee of snake ornated Lord by namen^amin^an^dhi adikaL. He was like the fire that is grown with truth of the vEdas, firmly believed in the sacredness of Holy Ash, stood blissfully in holding up the feet of the Black-throated Lord who sings music.He with a great eagerness to salute the Lord ofthiruvArUrwent there. He worshiped the only hold for the devotees the Lord who has the feathers decorated matted hair who has taken abode at the ant-hill. Very many days he spent saluting the the Supreme who smashed the three cities into heaps of ash. Then he went to serve the Lord at thearaneRiabode. With his heartful of love, mind full ofmahEshahe prostrated many times the Lord and stood up in the interest of lighting the lamps thus serving the Kindling flame. By then the time was already evening, and he went to a nearby house to ask for some ghee for the lamps. The house he entered happened to be a house of a Jain. The people in the house mocked at him saying while the God Himself had the fire in His hand why unnecessarily he needed to put the light. No ghee was available if he wanted he could pour the water form the pond to light the lamps, they laughed in the ignorance of half shuttered realization. n^AyanAr felt bad, left to the temple and cried to the Lord. There rose a voice ordering him to shed the sorrow and pour the pond water in the lamps and lit them. Praising the Lord who has the Sun, Moon and fire as the Three eyes, he brought the water from the pond and put it on the cotton plaited thread. With the world wondering, vengents whispering down, the White-Ash smeared Lord blessing, he lit the lamp that glowed till the dawn. He lit the complete sets of lamps the same way to illuminate the abode fantastically. While the absolute Source of energy is with, what other source could be hurdle ?! As he had the principle of worshiping the Lord Shiva at his house everyday, he left the same night to his town and did the worship. The next morning he returned to the temple at thiruvArUr, did all the required services inside and outside the temple with the joy of working for the Greatest Master. In the evening he decorated in his way the abode of the Light with luminant lamps. This continued for many days. By then because of the great love and deed ofdhandiyadigaL(1) Jains lost their faith and left the area. The shaivite discipline prospered. The king donated and organized many endowments for the service of the Lord. The festival town of thiruvArUr geared up for celebrating the auspiciouspaN^guni uththiram(2). The Street Dancing Lord with the inseparable shakti on the victorious Bull came blessing all the way tothirumaNalaias part of the festivities. There the crowd that mingled with the chanting of the traditionless Lord's fame was without any caste and creed barriers. What barrier, caste, creed, age, sex, race, language or any form of life, could be there while thepashupatiis there to salvage every creature. Along with them our n^AyanAr praised the God of nature. He returned home and was sleeping in the darkness of night on the outside corridor of the house. His wife came out and enquired why he did not do the Lord's worship by growing fire that night and skipped the food. When he was in the festival crowd everybody was present so the impurity followed him, he replied. He further asked his wife to bring water to bathe and then start thepUja. As she left, by the wish of God or by tiredness who knows, he slept immediately. The Lord came as if He comes to the pUja, and enlightened him that those who were born in the thiruvArUr belong to His squad. The devotee woke up shivering and with realization. He felt bad for not doing the night worship of the Ultimate Source. Did the worship, told the wife the happenings and rushed to thiruvArUr in the wake of dawn. As he entered thiruvArUr he saw everybody living there to have the form of the Stain-throated Gold like bodied God. He, fearful, fell down on the ground saluted them andrejoiced. He saw the scene changed again with people back in their normal form. He begged for excuse from the Lord who showers the grace, who shines in everything. He lived doing a great splendid service to the God. He served the devotees of the Ash smeared Lord with many needful things with a rising fame and got praised in thethEvAramofthirun^Avukkarachu n^AyanAr(3). His service to the Lord, to His truthful slaves continued as he was praised by the sage of service. With the world praising his service he entered the luminance of the shade of the Lord of thiruvArUR. Let the thirst to serve theharain spite of the non-conducive circumstances stay in the mind. WITH WARMEST RESPECTFUL REGARDS